Polega na włączeniu rozwoju kompetencji społecznych bezpośrednio w realizację zadań w ramach zajęć kierunkowych. W praktyce oznacza to dążenie do osiągnięcia jednocześnie dwóch celów: merytorycznego (np. wyboru metody badań historycznych) i społecznego (np. wyrażania własnych opinii i konstruktywnego reagowania na opinie innych). A po zakończeniu zadania ocenia się stopień osiągnięcia obu tych celów.
Włączenie rozwoju kompetencji społecznych do odbywających się zajęć kursowych pozwala uczestnikom na stosowanie nabywanych umiejętności w rzeczywistych kontekstach i interakcjach społecznych, potencjalnie czyniąc efekty edukacyjne bardziej trwałymi. Podejście to nie wymaga od osób studiujących spędzania dodatkowych godzin na uczelni, z czego może wynikać większa akceptacja dla wyboru właśnie tego modelu kształcenia kompetencji społecznych. Model współzależny rozwoju kompetencji społecznych niesie jednak pewne ryzyko związane z brakiem równowagi między merytorycznymi i interpersonalnymi aspektami ocenianych zadań kursowych.